typ klasyczny
Encyklopedia PWN
głowica, kapitel,
arch. najwyższa, wieńcząca część kolumny, filaru lub pilastra, stanowiąca pośredni człon konstrukcyjny między podporą i elementami dźwiganymi;
ekon. jeden z głównych typów gospodarek, wyróżniony ze względu na rodzaj regulacji procesów gospodarczych.
grafika
dziedzina sztuki, której istotą jest powielanie na papierze (rzadziej pergaminie, atłasie, jedwabiu) kompozycji z uprzednio przygotowanej formy — klocka drewnianego, płyty metalowej (miedzianej, żelaznej, cynkowej, ołowianej, stalowej, aluminiowiej), kamienia litograficznego oraz innych materiałów (ceraty, linoleum, szkła, gipsu), od których często wywodzi się nazwa techniki.
[gr. gráphō ‘piszę’, ‘rysuję’],
naukozn. jedna z charakterystycznych cech procesu zw. rewolucją naukowo-techniczną, dokonującego się w nauce i technice od 2. poł. XX w.
odległość między kolumnami budowli liczona od ich osi pionowych;
kameralna muzyka, muzyka komnatowa, musica da camera,
w dawnym rozumieniu wszelka muzyka koncertowa (wokalna i instrumentalna), w przeciwstawieniu do muzyki kościelnej i operowej;
